Wat is er nou zo leuk?

Een lezertje vraagt ons wat er nou zo ‘leuk’ is aan die twee tweets van Philip van den Brand en Hans van Alebeek. We leggen dat graag even uit. Beide mannen zijn hoofd/chef (what’s in a name) redacteur bij regionale media. Hans bij Brabants Dagblad, de naam zegt het al: een regionale krant. Philip bij de B2B (business to business) poot van De Winter media groep, uitgever van onder meer Bedrijvig Uden (we gaan hier niet uitleggen wat dat is, maar lees er een en je weet hoe weinig deze uitgaven met ‘onafhankelijke journalistiek’ van doen hebben). Philip reageert als door een wesp gestoken op de snedige en goed geschreven laatste alinea van de meest recente Thans, column van Hans in BD. En dat mag: vrijheid blijheid iedereen heeft het volste recht om het op te nemen voor zijn broodheer en een krokodillentraan te laten voor zijn ex-collega’s. Maar door de column Thans te kwalificeren als ‘niets meer dan een opruiend privé-stukje’, slaat Philip de #plank volledig mis. Dat is namelijk precies waarin een column zich onderscheidt van andere stukjes in een krant: de columnist krijgt/heeft/neemt er de vrijheid te schrijven wat hijzelf wil. En in die laatste Thans laat Hans er geen misverstand over bestaan dat hij begaan is met het lot van zijn collega-journalisten meer dan met het Heerenleed dat Roland de Winter heet – toevallig Philips broodheer. Dat Hans dat contrast stevig aanzet is nu eenmaal zijn taak als columnist. En wij op onze beurt vinden het leuk dat in zo’n simpel koppeltje tweets de tegenstelling tussen de journalist en de broodschrijver zo helder tot uitdrukking komt.
That’s all.